Lotgenotengroep in oprichting voor (oud-)chauffeurs met niet-aangeboren hersenletsel

“De vrachtwagen was voor mijn vader zijn alles. We noemden het weleens zijn tweede vrouw. Hij werkte al vanaf zijn achttiende als chauffeur”, begint Nathalie. “Toen hij vorig jaar mei werd getroffen door een hersenbloeding, was hij net een halfuurtje thuis van zijn werk. Hij kwam in het ziekenhuis terecht en na twee weken werd hij overgeplaatst naar een revalidatiecentrum.”

Bergafwaarts

Het leven van de 68-jarige chauffeur, maar ook dat van zijn gezin, veranderde letterlijk van de ene op de andere dag. “Hij is twee maanden intern in het revalidatiecentrum geweest”, vertelt Nathalie. “Daar deed hij het heel goed, de zorg stond er versteld van hoe hij vooruitging. Na die twee maanden ging het zoveel beter, dat hij thuis verder mocht herstellen. Maar vanaf dat moment ging het bergafwaarts. Hij dacht dat hij inmiddels wel weer alles kon, maar het lukte niet. Daardoor raakte hij ontmoedigd.”

Gevolgen van niet-aangeboren hersenletsel

Vanwege zijn niet-aangeboren hersenletsel heeft de vader van Nathalie naast geheugenproblemen last van afasie, waardoor hij vaak niet goed uit zijn woorden kan komen. “Ook wil zijn rechterbeen niet altijd even goed meewerken. En we merken dat er gedragsveranderingen optreden, daar heeft hij vooral veel last van. De ene dag staat hij vrolijk op, de andere dag komt hij niet zijn bed uit. Het is niet meer de man zoals hij vroeger was. Doordat hij momenteel niet meer kan werken, heeft hij nu een zware depressie.”

Rijtest

Het rijden op een vrachtwagen zit er voorlopig niet in. “Zijn werkgever is heel begripvol; als mijn vader uiteindelijk terug wil naar zijn werk, dan kan dat. Maar er is alle begrip dat dit nu nog niet mogelijk is. Afgelopen week heeft hij een rijtest gedaan. Dat was met de personenauto, maar zou in principe gelden voor alle rijbewijzen, dus ook voor de vrachtwagen. Vooraf had hij twee rijlessen; die gingen goed. Bij de rijtest van het CBR wilde hij echter zo netjes rijden, dat hij te zachtjes reed en zakte. Nu kan hij wel een herkansing doen, maar het was een grote klap voor hem dat hij is gezakt. Terwijl hij altijd heeft geroepen dat hij weer wil rijden, is hij nu nergens voor te porren.”

‘Mijn vader kreeg spraakopdrachten; hij moest oefenen met woorden als aap, noot, vis. Dat vond hij kinderachtig. Maar gaf je hem woorden uit de transportwereld, dan ging het wel’

Nathalie. Haar vader is vrachtwagenchauffeur en heeft een niet-aangeboren hersenletsel

Facebookgroep

Het bijkomende probleem voor chauffeurs met NAH is dat zij door hun beroep ineens de zelfstandigheid en de vrijheid missen, die bij hun werk kwam kijken, vertelt Nathalie. “Mijn vader zat ineens thuis, zonder hobby’s en sociale contacten buiten de transportwereld. Daarbij is hij ook nog eens een binnenvetter. En de hulpverleners weten vaak ook niet wat er leeft in deze specifieke chauffeurscultuur. Het leven is voor mijn vader nu zo anders; hij was altijd gewend op de weg te zijn en zit nu ineens thuis.”
Nathalie besloot een oproep op social media te plaatsen, met als doel een Facebookgroep op te richten voor (oud-)chauffeurs met NAH en/of hun partners. “Ik hoop dat de chauffeurs iets aan elkaar hebben. Ik heb dit initiatief niet alleen voor mijn vader genomen, maar voor de hele beroepsgroep.” 

Binnen drie weken meldden zich al acht chauffeurs met NAH. “We merken dat hetgeen wij mee worstelen bij meer mensen leeft. De chauffeurs hebben vaak schaamtegevoelens. Ze zijn nog redelijk stil, maar ik ken ieders verhaal. Allemaal lopen ze tegen de problemen aan die mijn vader ervaart: het gemis van op de weg zijn, geen andere hobby’s hebben omdat ze altijd met de wagen bezig waren. Ze vallen in een zwart gat. Ik noem het echt een rouwproces.”

Meetings

Nathalie heeft een filmpje gemaakt om medewerkers in revalidatiecentra, logopedisten en andere hulpverleners meer inzicht te geven in de problemen waar chauffeurs met NAH tegenaan lopen. En in de toekomst wil ze de lotgenoten niet alleen digitaal bijeenbrengen, maar ook maandelijkse meetings organiseren. “Als gezin steunen we mijn vader waar we kunnen. Maar het sloopt ons ook. Ik hoop dat er door dit initiatief meer begrip en betere hulp op maat komt voor de chauffeurs die hiermee te maken krijgen.”

Oproep
Ben of ken jij een (oud-)chauffeur met niet-aangeboren hersenletsel (NAH) die in contact wil komen met lotgenoten? Mail of bel Nathalie via: chauffeurtoppersnah@outlook.com en 06 33711073.

Nathalie merkt dat de hulpverlening niet aansluit bij de beleefwereld van de chauffeur. “In het revalidatiecentrum had mijn vader door zijn afasie moeite met praten. Hij begon Duits te praten, en niemand begreep waar dat vandaan kwam. Maar hij reed vroeger veel in Duitsland, die herinneringen had hij nog. In het begin dachten ze ook dat hij niet heel gemotiveerd was, terwijl zijn lijf oververmoeid was door alle uren dat hij had gewerkt. Ook bij de logopedie ging het moeizaam. Mijn vader kreeg spraakopdrachten; hij moest oefenen met woorden als aap. noot, vis. Dat vond hij kinderachtig. Maar gaf je hem woorden uit de transportwereld, dan ging het wel.”

Facebookgroep

Het bijkomende probleem voor chauffeurs met NAH is dat zij door hun beroep ineens de zelfstandigheid en de vrijheid missen, die bij hun werk kwam kijken, vertelt Nathalie. “Mijn vader zat ineens thuis, zonder hobby’s en sociale contacten buiten de transportwereld. Daarbij is hij ook nog eens een binnenvetter. En de hulpverleners weten vaak ook niet wat er leeft in deze specifieke chauffeurscultuur. Het leven is voor mijn vader nu zo anders; hij was altijd gewend op de weg te zijn en zit nu ineens thuis.”
Nathalie besloot een oproep op social media te plaatsen, met als doel een Facebookgroep op te richten voor (oud-)chauffeurs met NAH en/of hun partners. “Ik hoop dat de chauffeurs iets aan elkaar hebben. Ik heb dit initiatief niet alleen voor mijn vader genomen, maar voor de hele beroepsgroep.” 

Binnen drie weken meldden zich al acht chauffeurs met NAH. “We merken dat hetgeen wij mee worstelen bij meer mensen leeft. De chauffeurs hebben vaak schaamtegevoelens. Ze zijn nog redelijk stil, maar ik ken ieders verhaal. Allemaal lopen ze tegen de problemen aan die mijn vader ervaart: het gemis van op de weg zijn, geen andere hobby’s hebben omdat ze altijd met de wagen bezig waren. Ze vallen in een zwart gat. Ik noem het echt een rouwproces.”

Meetings

Nathalie heeft een filmpje gemaakt om medewerkers in revalidatiecentra, logopedisten en andere hulpverleners meer inzicht te geven in de problemen waar chauffeurs met NAH tegenaan lopen. En in de toekomst wil ze de lotgenoten niet alleen digitaal bijeenbrengen, maar ook maandelijkse meetings organiseren. “Als gezin steunen we mijn vader waar we kunnen. Maar het sloopt ons ook. Ik hoop dat er door dit initiatief meer begrip en betere hulp op maat komt voor de chauffeurs die hiermee te maken krijgen.”

Oproep
Ben of ken jij een (oud-)chauffeur met niet-aangeboren hersenletsel (NAH) die in contact wil komen met lotgenoten? Mail of bel Nathalie via: chauffeurtoppersnah@outlook.com en 06 33711073.