Op deze zaterdagochtend verzamelt een groep van vijf tot tien vrijwilligers zich rond de klok van elven op de parkeerplaats bij truckparking Hazeldonk-Oost, direct aan de A16. Chauffeurs, maar ook ‘gewone’ vrijwilligers, die zich spontaan aanmeldden om voedsel uit te delen aan Oekraïense chauffeurs. Onder hen ook André van der Wenden uit Stolwijk. “Het lot van de mensen in Oekraïne gaat me enorm aan het hart”, geeft hij aan. “Ik vond dat ik iets moest doen om hen te helpen; mijn geloof vormt hierbij ook een belangrijke drijfveer. Toen ik ging googelen, kwam ik uit bij deze actie. Ik ben zelf chauffeur en vind het mooi om op deze manier iets te kunnen betekenen voor Oekraïense collega’s. Je zult hier maar zitten in je truck, zonder geld en in onzekerheid over het lot van je familie. Dat gun je niemand.”

Spontane hulp

Ook Ruben Gardenier, freelance IT’er, meldde zich spontaan aan. “Ik wilde gewoon mijn handen uit de mouwen steken. Het uitdelen van eerste levensbehoeften is dan het minste wat je kunt doen.”

aanhangwagen met voedsel en drinken
Met een aanhangwagen langs de vrachtwagens, omdat het distribueren vanaf één plek niet snel genoeg gaat.

Robin Delsink doet voor de tweede keer mee aan de actie. Ook het weekend ervoor was hij al aanwezig op Hazeldonk, om chauffeurs te helpen. “Toen hebben we zo’n zestig tot zeventig chauffeurs voorzien van eerste levensbehoeften. Het is lastig om te communiceren met de chauffeurs, maar sommigen spreken wel een beetje Engels of Duits. Vorige week spraken we bijvoorbeeld met een chauffeur wiens huis was verwoest en die geen contact kon krijgen met zijn vrouw en kinderen in Oekraïne. Dat was enorm heftig. Met deze actie hopen we een klein beetje van de zorgen van de chauffeurs weg te kunnen nemen. Al is het maar voor even.”

Ruim 10.000 Oekraïense chauffeurs

Even later arriveert Aschwin Cannoo, voorzitter van de Stichting Chauffeursnieuws en Transporteffect en grote ‘trekker’ van de actie. Hij heeft zijn bus vol met levensmiddelen geladen. Daarnaast is nog een voorraad opgeslagen bij het nabijgelegen restaurant Tokcel. “Het is een gekkenhuis”, zegt Cannoo. “Ik heb meer dan een dagtaak aan het coördineren van de actie. Inmiddels is ruim € 160.000 gedoneerd voor de Oekraïense chauffeurs en krijg ik dagelijks duizenden berichten en e-mails. Ik beantwoord ze állemaal. We moeten gewoon iets doen voor de ruim 10.000 Oekraïense chauffeurs in ons land. Hun situatie is mensonterend.”

Hulpgoederen worden verdeeld onder chauffeurs met vrachtwagens uit Oekraïne, Litouwen en Wit-Rusland.

De hulpgoederen worden uitgestald bij de bus op het parkeerterrein. Het gaat om een breed scala aan producten: brood, water, fruit, knakworstjes, soep, toiletpapier, verzorgingsproducten et cetera. Pamfletten in het Oekraïens moeten chauffeurs uit het oorlogsland erop wijzen dat ze op deze plek terechtkunnen voor gratis hulp. Daarnaast wordt de aanhanger volgeladen, die iemand heeft weten te regelen. “Vorige week merkten we dat het distribueren vanaf één plek niet snel genoeg ging”, vertelt een vrijwilliger. “Daarom gaan we nu met een auto met aanhanger langs de vrachtauto’s. Bij wagens met een Oekraïens of Litouws kenteken kloppen we op de cabine. En ook chauffeurs uit Wit-Rusland helpen we; we willen niet dat er onderling gedoe ontstaat.”

Tot tranen geroerd

Tijdens het rondje over de truckparking blijkt dat de actie in een grote behoefte voorziet: de Oekraïense chauffeurs zijn enorm dankbaar en vaak ook emotioneel. Sommigen kunnen hun tranen niet bedwingen en sluiten de vrijwilligers letterlijk in hun armen. Ook een chauffeur uit West-Oekraïne weet niet hoe hij zijn dankbaarheid moet tonen. “Geweldig is dit! En dan ben ik nog in de gelukkige positie dat ik – in tegenstelling tot anderen – wel bij mijn geld kan; dat heeft mijn werkgever goed voor me geregeld. Maar ik maak me ernstig zorgen om mijn familie. Nu is het nog veilig in het westen van Oekraïne, maar voor hoe lang?”, vraagt hij zich af.

hulp aan chauffeurs uit oekraïne
Dankbaarheid bij een chauffeur die is voorzien van hulpgoederen.

Wanneer alle chauffeurs op de betreffende parking zijn voorzien van eerste levensbehoeften, nemen de vrijwilligers even tijd voor een korte lunch. Een van hen heeft gezorgd voor een pan soep, daarnaast zijn er broodjes. “Het moet vooral ook gezellig zijn. Dat motiveert de vrijwilligers immers ook”, benadrukt Cannoo.

Strijdvaardig en trots

Tijdens de lunch blijkt dat de verhalen van de chauffeurs de vrijwilligers niet in de koude kleren gaat zitten. “Ik dacht dat het wel mee zou vallen. Maar het valt helemaal niet mee”, zegt een van hen. 

Even een pauze voor de hulpverleners.

De anderen kunnen dat alleen maar beamen. “Je komt echt schrijnende gevallen tegen”, vertelt vrijwilliger Martijn. “Vorige week raakten we bijvoorbeeld in gesprek met een chauffeur van begin 30, die helemaal verdwaasd en in tranen was. Hij kreeg geen contact meer met zijn vrouw en kindje van 17 maanden, die in door Russen bezet gebied zaten. Hij liet ons foto’s zien en we hebben hem zijn verhaal laten doen. Ook probeerden we hem te kalmeren. Maar op dat soort momenten houd je het zelf ook niet droog. Daarnaast tref je chauffeurs die heel strijdvaardig zijn en willen gaan vechten aan het front. De Oekraïners zijn vooral ook heel trots; dat valt op.”

Lees ook: E. van Wijk in Oekraïne ligt stil: ‘Een deel van de medewerkers blijft om te vechten’

Druppel op een gloeiende plaat

Na de lunch gaan de vrijwilligers met de aanhanger vol hulpmiddelen naar de truckparking aan de andere zijde van de A16, waar ze nog tientallen Oekraïense chauffeurs voorzien van eerste levensbehoeften en een hart onder de riem proberen te steken. Aan het eind van de middag gaat iedereen huiswaarts. Met een voldaan gevoel, maar ook vol emotie. “Het was een geweldige dag”, zegt vrijwilliger Niels Smit. “Ik had verwacht dat er best wel wat chauffeurs zouden zijn. Maar dat het er zoveel waren en dat het zo heftig zou zijn, dat had ik niet verwacht. Vooral de emoties en dankbaarheid van de chauffeurs kwamen hard binnen bij mij. Net zoals de verhalen van sommigen, dat ze niet eens weten hoe het met hun vrouw, kinderen en familie is. En dat er chauffeurs zijn die maandag terugrijden naar Oekraïne om mee te gaan vechten tegen de Russen. Bizar. Dat doet je wel iets. Maar ook heel mooi dat we hen toch een beetje hebben kunnen helpen. Ook al is het in deze situatie een druppel op een gloeiende plaat.”

Over ‘Hart voor Oekraïne’

De Stichting Chauffeursnieuws en Transporteffect heeft inmiddels diverse locaties ingericht, verspreid door het land, waar hulpgoederen voor chauffeurs kunnen worden gedoneerd en vrijwilligers zich kunnen melden om spullen te verdelen. Kijk hier voor een volledig overzicht en de laatste stand van zaken.