Machiel Bode, die 22 jaar werkt bij ING, zag rond het jaar 2010 duurzame logistiek steeds meer als trend in beeld komen. “Duurzaamheid kwam als thema bij ons vanaf 2007, met toenemende aandacht voor multimodaal transport, meer structureel op de agenda, maar zeker nog niet in de volle breedte van de sector. Dat veranderde naarmate de overheid de CO2-reductie steeds meer omarmde. Begin 2009 ondersteunden de brancheorganisaties KNV, TLN en EVO de CO2-meetlat die in het kader van het innovatieprogramma Duurzame Logistiek werd ontwikkeld. Met dit programma en de ontwikkeling van het Lean and green-label zou je kunnen zeggen dat in dat jaar de duurzaamheid in transport en logistiek echt van start ging met allerlei duurzame acties, met aandacht voor technische verbeteringen, betere euronormering en chauffeursopleidingen. Met een aantal koplopers voorop in duurzame logistiek die de kar trokken. In 2010 publiceerden wij ons eerste sectorstudie Duurzame Logistiek samen met KNV. Het beleid van de Nederlandse overheid was erop gericht om in 2020 30 procent minder CO2 uit te stoten dan in 1990, jaarlijks 2 procent energie te besparen en in 2020 voor 20 procent van de nationale energiebehoefte gebruik te maken van duurzame energie. Met het sectorakkoord Duurzaamheid in beweging onderschreef de transportsector deze doelstellingen. Opvallend was dat het destijds vooral ging over de uitvoering van de logistiek, waarbij organiseren en onthaasten centraal stonden. Van sneller werd het transport niet duurzamer. De nadruk werd meer gelegd op efficiency en bundeling van ladingen. Met als tweeledig doel: winstgevendheid verhogen en CO2 reduceren.”
