Laten we eerlijk zijn: duurzaamheid, in de breedste zin van het woord, staat definitief op de kaart. Denk aan de shift naar zero-emissie, een groene last mile, duurzame Breeam-gecertificeerde warehouses, de CSRD en ambitieuze, (sociale,) duurzame doelstellingen. Als deze thema’s nu nog niet in jullie bestuurskamer besproken worden, dan haalt uw bedrijf het einde van dit decennium niet.
Toch hebben we als sector ook de neiging om voorzichtig te zijn met significant duurzame veranderingen en investeringen. Vanuit de portemonnee bekeken, is dat niet vreemd. Investeringen in zero-emissie zijn vaak een veelvoud van de reguliere equivalenten en beloven de komende jaren goedkoper te worden. Zodoende is wachten op lagere prijzen en heldere regelgeving aantrekkelijk. Onze visieloze, zwabberende Nederlandse politiek helpt daarbij niet.
Gelukkig nemen veel ondernemers het voortouw met ambitieuze doelstellingen en initiatieven. Hierbij hebben grotere logistieke clubs vaak de mogelijkheid én, mijns inziens, daarmee ook de verantwoordelijkheid om de lat hoog te leggen en de sector vooruit te duwen.
Europa helpt ondertussen een handje. Standvastiger dan onze Nederlandse beleidsmakers draaien ze met de CSRD-wetgeving onze duimschroeven langzaam maar zeker stevig aan. Valt u als logistieke speler nog niet direct onder deze rapportageplicht, dan gebeurt dat wel via uw grotere ketenpartners.
Het bizarre is dat het vaak moeilijk blijkt om een oor te vinden voor de meest eenvoudige veranderingen die direct duurzaam én financieel gewin opleveren. Onderhandelt u over tarieven, dan wil de afdeling inkoop over iedere cent steggelen. Stelt u later euro’s besparing voor, dan ontvangt u bot. Want: te veel gedoe, niet mijn targets of het is de wens van de eindklant. Om er maar een paar te noemen.
Gaat de geplande CO2-beprijzing, ingevoerd langs de lijn van de CSRD, hierin verandering brengen? Ik vrees van niet. Als de CO2-kosten doorbelast kunnen worden, zal de prikkel minimaal zijn. Meer hoop heb ik op het effect van het rapporteren over de CO2-uitstoot in de keten. Dit zal mogelijk de deur openen voor andersoortige gesprekken met duurzaamheid in plaats van geld als vertrekpunt.
Lees ook: “Wetgeving CSRD zorgt voor grote doorbraak”
Laten we daar niet op wachten, want met vaak eenvoudige en kosteloze veranderingen kunnen we nú al winst behalen. Winst die zich duurzaam en financieel uitbetaalt. Denk aan het inzetten van LZV’s: uw winst per vervoerde eenheid is grofweg 25-35% CO2- én 20% in euro’s. Ook lege kilometers verminderen en de beladingsgraad optimaliseren, levert vaak direct een dubbelslag op voor verlader en vervoerder.
Willen we als sector slagen maken zonder kapitaalintensieve investeringen? Dan is samenwerken, écht samenwerken, met ketenpartners de sleutel. Want hoewel we hier de mond van vol hebben, zie ik dit in de praktijk maar mondjesmaat ontstaan.
Als ik oproep om samen te kijken hoe de transportoperatie duurzamer kan, met een vrijblijvend ‘no cure, no pay’-aanbod, dan volgen enthousiaste reacties. De uitnodigingen zijn echter schaars. Misschien denkt men dat het in de eigen operatie wel meevalt. Als dit voor u opgaat dan daag ik u uit:
- Kijk een halve dag mee bij het laden.
- Vraag ‘uw’ chauffeurs te melden wanneer zij (half)leeg rondrijden.
De kans is groot dat u zich tweemaal rot schrikt.
Verrast u me met een uitnodiging?
Henk van der Wal is eigenaar en ceo van Van der Wal en SmartWay Logistics.
